Kryzys wieku średniego u mężczyzn jest przedmiotem badań psychologów i socjologów. Termin ten ma swe korzenie w latach 60. XX wieku, lecz w Polsce zaczęło się o nim szerzej mówić dopiero w XXI wieku. Oto najważniejsze fakty i mity, które dotyczą kryzysu wieku średniego.
Fakty o kryzysie wieku średniego u mężczyzn
Podstawowy fakt dotyczący kryzysu wieku średniego u mężczyzn stanowi, iż ten w ogóle istnieje. Obecnie coraz więcej naukowców stara się udowodnić, że nie ma czegoś takiego, jak kryzys wieku średniego. Niemniej jednak nie można negować tego, że wielu panów w dojrzałym wieku zauważa w swoim zachowaniu i w swojej psychice pewne zmiany. Kolejnym faktem jest, że wynikają one z jego sytuacji społecznej. Kryzys wieku średniego może przebiegać z różnym natężeniem. U niektórych mężczyzn zmiany są niemal niezauważalne, u innych zaś trwają długo i dają się we znaki osobom z otoczenia, na przykład rodzinie. Co więcej, kryzys wieku średniego może mieć różne oblicza. U pewnej grupy mężczyzn zmiany obejmują głównie psychikę – zaczynają oni zadawać sobie pytanie o sens życia, podsumowują swoje życiowe osiągnięcia, odnotowują błędy. Często zauważają, że na tym etapie nie udało im się zrealizować zamierzonych planów, a ich życie nie wygląda tak, jak sobie to wymarzyli. Należy zachować tutaj szczególną ostrożność, ponieważ ten rodzaj kryzysu może przeistoczyć się w załamanie nerwowe lub nawet w depresję.
Z drugiej jednak strony może być to bardzo budujący i motywujący do działania okres w życiu mężczyzny. Dlatego też prawdą jest, że kryzys wieku średniego może przynosić także korzyści mężczyźnie. To dzięki niemu może on zauważyć, co jest w jego życiu ważne, a czemu nie warto poświęcać aż tak dużo uwagi. Należy pamiętać, że nie musi być spowodowany metryką – często ma on różne przyczyny. Na jego pojawienie się może mieć wpływ andropauza, a więc zmiany hormonalne, jakie zachodzą w organizmie bądź niektóre, trudne momenty w życiu, takie jak wyprowadzka dzieci, śmierć rodziców czy rozwód.
Mity dotyczące kryzysu wieku średniego
Powszechny mit dotyczący kryzysu wieku średniego u mężczyzn mówi o tym, że trudny czas musi po prostu minąć, a każdy mężczyzna sam jest w stanie poradzić sobie ze swoimi słabościami. Niestety, nie zawsze tak jest. Psycholodzy wskazują, że w wieku średnim mężczyźni znają już siebie, swoje potrzeby, a także mają pełną kontrolę nad swoim życiem. Nie wszyscy jednak radzą sobie ze zmianami, jakie zachodzą w ich życiu. Mit ten wziął się stąd, że mężczyźni, niesłusznie, boją się prosić o pomoc i wstydzą się tym samym przyznać, że z czymś sobie nie radzą. Kolejny mit dotyczy tego, że kryzys wieku średniego u mężczyzn dotyka wyłącznie panów pomiędzy 40, a 50. rokiem życia. Czasami do eskalacji objawów dochodzi nawet po 60. roku życia.
Warto wziąć pod uwagę, że w dzisiejszych czasach żyje się dłużej, niż w XX wieku, gdy pojęcie kryzysu zaczęło być powszechnie używane. Nieprawdą jest jednak, że każdy mężczyzna, bez wyjątku przechodził kryzys. Ci, którzy mają stosunkowo ustabilizowaną sytuację rodzinną, finansową i zawodową, a dodatkowo mogą liczyć na wsparcie bliskich, niekoniecznie przejdą kryzys. Oni bowiem, w razie jakichkolwiek wątpliwości, pytań czy nieporozumień, mogą zawsze liczyć na zrozumienie. Nieprawdą jest też, że każdy mężczyzna, który przechodzi kryzys wieku średniego, będzie zachowywał się w niecodzienny sposób. Owszem, u jednych można zauważyć spadek nastroju, u innych zaś nadmierną ekscytację. Niemniej jednak są i mężczyźni, którzy nie lubią się zanadto uzewnętrzniać – mogą oni przechodzić kryzys „sami ze sobą”, rozmyślając i analizując, lecz nie dzieląc się swymi przemyśleniami ze światem. Powszechnie uważa się, że kryzys wieku średniego ciężej przechodzą mężczyźni, którzy nie „wyszaleli się” za młodu. Choć mogą mieć oni poczucie niewykorzystania swojej młodości w stu procentach, to wszystko zależy tak naprawdę od ich obecnej sytuacji życiowej, a także od ogólnego usposobienia i podejścia do życia.
